Η πολιτεία του Μίσιγκαν έχει έκταση 147.121 τετραγωνικά χιλιόμετρα, είναι δηλαδή λίγο πιο μεγάλη από την Ελλάδα των 133.000 τετ. χιλιομέτρων…
Το 2008 η πολιτεία του Μίσιγκαν εξέδωσε 1,5 εκατομμύρια άδειες κυνηγίου ελαφιού σε 733.998 κυνηγούς, μόνιμους κατοίκους καθώς και επισκέπτες. Η συνολική κάρπωση ήταν… 489.922 ελάφια, ενώ το οικονομικό όφελος για την πολιτεία ήταν 507 εκατομμύρια δολάρια! Το ελάφι που ενδημεί στο Μίσιγκαν είναι το γνωστό ασπρόνουρο, White Tail, που έχει μέγεθος μεγαλύτερο από το ζαρκάδι και αρκετά μικρότερο από το κόκκινο ελάφι. Το βάρος του είναι περίπου 50 κιλά, σε σύγκριση με το ζαρκάδι που είναι 35 κιλά…
Οι αριθμοί από το Μίσιγκαν είναι εντυπωσιακοί, ειδικά σε εμάς τους «στερημένους» από θηράματα και θηραματική διαχείριση. Ομως δεν είναι μοναδικοί, αφού στην Ευρώπη η αποκόμιση ζαρκαδιών είναι στα ίδια περίπου επίπεδα. Η Αυστρία, χώρα λίγο πιο μικρή από την Ελλάδα, θηρεύει κάθε χρόνο περίπου 250.000 ζαρκάδια. Η Ελλάδα αποφάσισε πριν από πολλά χρόνια να μην αντιμετωπίσει το ζαρκάδι ως φυσικό πόρο προς εκμετάλλευση. Το «προστάτευσε», όμως η προστασία προφανώς δεν είχε για την πολιτεία την έννοια που έχει αλλού. Σήμαινε απλώς αδιαφορία!
Οι διαφορές…
Το μέγεθος της αδιαφορίας βεβαιώνεται από τους παραπάνω αριθμούς. Κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι στην πολιτεία του Μίσιγκαν διορίστηκαν για να διαχειρίζονται και να παρακολουθούν το ελάφι. Ετσι, ξέρουν πόσα ελάφια έχουν και πόσα μπορούν να θηρευτούν. Φρόντισαν επίσης να δημιουργήσουν ένα σύστημα «αδειοδότησης» για την αποκόμιση αυτού του συγκεκριμένου θηράματος, και έτσι υπάρχει άδεια ελαφιού και όχι γενική άδεια κυνηγίου.
Με την ειδική άδεια ξέρουν επακριβώς πόσες άδειες ελαφιού εκδίδονται σε κάθε κυνηγετική περίοδο. Η άδεια συνοδεύεται από το λεγόμενο TAG, ένα απόκομμα δηλαδή που προσκολλάται,στο θήραμα μόλις αυτό καταβληθεί, πριν μετακινηθεί ακόμη και ένα εκατοστό! Με το σύστημα TAG με ακρίβεια ξέρουν πόσα ελάφια θηρεύτηκαν (δείτε τον αριθμό 489.922). Και ξέρουν επακριβώς πόσοι ήταν οι κυνηγοί (733.998 που αγόρασαν 1,5 εκατομμύριο άδειες). Κάθε κυνηγός μπορεί να αγοράσει πάνω από μια άδεια όταν κυνηγά με διαφορετικά μέσα, π.χ. τόξο, εμπροσθογεμές ή σύγχρονο πυροβόλο, αφού κάθε τύπος όπλου έχει τη δική του κυνηγετική περίοδο.
Ολα αυτά τα «περίπλοκα» για εμάς δεδομένα που συλλέγει και επεξεργάζεται η πολιτεία του Μίσιγκαν, χωρούν άνετα σε έναν φτηνό φορητό υπολογιστή! Δεν χρειάζονται μεγάλες υπολογιστικές μονάδες ή πανάκριβα λογισμικά, όπως θέλουν να μας λένε οι εδώ δημόσιοι λειτουργοί. Οι ίδιοι δηλαδή που ακόμη και σήμερα, είκοσι χρόνια μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου, δεν έχουν πλήρη εικόνα για το σύνολο των… αδειοδοτημένων κυνηγετικών όπλων!
Και το κερασάκι στην τούρτα: στο Μίσιγκαν η άδεια κυνηγίου ελαφιού πωλείται στα… βενζινάδικα. Δεν χρειάζεται αιτήσεις και κόντρα αιτήσεις και παράβολα.
Οταν ακούτε τη λέξη «διαχείριση», που είναι αρκούντως… αποθαρρυντική για να εντυπωσιάζει τους αδαείς, σκεφτείτε τα βενζινάδικα του Μίσιγκαν στις 5 το πρωί, την ημέρα έναρξης του ελαφιού… Εκεί αρχίζει η διαχείριση του πόρου που αποδίδει μισό δισ. δολάρια ετησίως στην πολιτεία, και έναν συνεχώς αυξανόμενο αριθμό ελαφιών. Αν, αντί για την καθαρευουσιάνικη «διαχείριση», χρησιμοποιούσαμε τη… λαΐκότερη λέξη «νοικοκύρεμα», θα είχαμε μια πιο σαφή αντίληψη και μια εξήγηση, γιατί μετά 80 χρόνια «προστασίας» το ζαρκάδι παραμένει σε… καθεστώς «σπανιότητας»!
Νικήτας Κυπρίδημος
Αναδημοσίευση από Κυνηγός