Σκέψεις και προτάσεις για το κυνήγι δια του … τύπου

Στο φύλλο της Ελευθεροτυπίας της 23ης Αυγούστου 2010 δημοσιεύθηκε κείμενο με τίτλο “Βάρβαρη επέμβαση στη φύση” και με διάφορες απόψεις, γνώμες και λύσεις πάνω σε θέματα του κυνηγίου. Δεν θα ασχολούμασταν καθόλου με αυτό μας και είναι ένα απο τα συνηθισμένα άρθρα που κατα καιρούς εμφανίζονται στον τύπο, αν επ’ αυτού του άρθρου δεν στέλνονταν στην εφημερίδα επιστολή αναγνώστη με τίτλο “Δυο προτάσεις για το κυνήγι”. Έχει ενδιαφέρον η προσέγγιση … διαβάστε τα ακόλουθα κείμενα…

Βάρβαρη επέμβαση στη φύση

Οπως γνωρίζετε ίσως, με το κυνήγι διαφωνούμε.

Θεωρούμε ότι, πια, δεν είναι μια ανάγκη του ανθρώπου για επιβίωση, αλλά ένας τρόπος διασκέδασης, ψυχαγωγίας (!), ένα βάρβαρο χόμπι. Κάποιοι συνάνθρωποί μας περιμένουν πώς και τι την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου για να πάρουν… τ’ άρματα και να βγουν στην ύπαιθρο να σκοτώσουν άγρια ζώα και πουλιά. (Εννοείται ότι υπάρχουν κι αυτοί που κυνηγούν όλο τον χρόνο, ατιμωρητί, με όπλα, ξώβεργες, προβολείς κ.λπ.).

Βέβαια, υπάρχει και η άποψη ότι «με το κυνήγι ο άνθρωπος πάει κοντά στη φύση», ότι «οι κυνηγοί είναι φυσιολάτρες και ευαίσθητοι για το περιβάλλον, που το προστατεύουν» κ.λπ. Διαφωνούμε: μπορείς να πας κοντά στη φύση και χωρίς όπλα, αλλά μόνο μ’ ένα ζευγάρι κιάλια. Ετσι, θα μπορέσεις μια χαρά να απολαύσεις π.χ. πανέμορφα πουλιά, περήφανα ζώα (ελάφια, αγριογούρουνα κ.λπ.) χωρίς να λερώσεις τα χέρια σου με αίμα.

Επειδή γύρω από το κυνήγι κινείται μια ολόκληρη οικονομία (βιοτεχνίες, εισαγωγές, ειδικός Τύπος, τουρισμός) είναι φυσικό να υπάρχει ένα πανίσχυρο λόμπι υπέρ του βάρβαρου αυτού σπορ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί έχουν δίκιο. Το δίκιο είναι με μας -και με τα ζώα. Αλλωστε, ανάλογα λόμπι υπήρχαν π.χ. στην Αγγλία, υπέρ του «κυνηγιού της αλεπούς», μέχρι που τελικά υπερίσχυσε η λογική, και το άθλιο εκείνο «παιχνίδι» απαγορεύτηκε. Το ίδιο συνέβη και με τις ταυρομαχίες -τουλάχιστον στην Καταλονία- παρά τις πολλές αντιδράσεις των …φιλάθλων που γέμιζαν τις κορίντες για να απολαύσουν τις σφαγές των ταύρων…

Για το θέμα, και συγκεκριμένα για την εγκύκλιο του υπουργείου για την κυνηγετική περίοδο 2010-11, η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Ζωοφιλικών Σωματείων έβγαλε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Στις 04.05.2010 η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Ζωοφιλικών Σωματείων με επιστολή της στην Υπουργό Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής κυρία Τίνα Μπιρμπίλη, εξέφραζε την ικανοποίησή της για τις υποσχέσεις της για μια διαφορετική στάση του υπουργείου απέναντι στα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα, που ταλανίζουν τη χώρα μας δεκαετίες τώρα και ειδικότερα για τις υποσχέσεις της στο θέμα του κυνηγιού.

Δυστυχώς η νέα ρυθμιστική εγκύκλιος που εξεδόθη από το υπουργείο διέψευσε και την ίδια και τις υποσχέσεις της αλλά και απογοήτευσε όλους του πολίτες και φορείς, που περίμεναν κάτι διαφορετικό από το υπουργείο και τη νέα κυβέρνηση της χώρας.

Η νέα ρυθμιστική αποτελεί μια αντιγραφή της περυσινής, σε ορισμένα μάλιστα σημεία της είναι χειρότερη, ενώ οι υποσχέσεις για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για το κυνήγι, πριν την έκδοση της φετινής, δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.

Με λύπη μας διαπιστώνουμε, για μια ακόμη φορά, ότι τα διάφορα οικονομικά και συντεχνιακά συμφέροντα και κυρίως αυτά των κυνηγών, των συλλόγων τους και των ομοσπονδιών τους και η τακτική της μικροπολιτικής, εν όψει και των επερχόμενων δημοτικών εκλογών, νίκησαν την προσπάθεια για την προστασία της ζωής και της φύσης.

Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή τίθεται ενάντια στο “ευγενές άθλημα” του κυνηγιού. Αγωνίζεται για την κατάργησή του, αφού κρίνει πως αυτό διαταράσσει τις ισορροπίες στη φύση. Θεωρεί πως αποτελεί μια καθαρά βίαιη πράξη που δεν προάγει τον πολιτισμό μας και πως σαν μορφή ψυχαγωγίας έρχεται σε αντίθεση με τις αξίες της σύγχρονης κοινωνίας, που θέλουμε να κτίσουμε.

Τέλος δεν γίνεται να μην επισημάνουμε ότι και εφέτος, παρά τις προσδοκίες που μας γέννησαν οι υποσχέσεις τόσο της Υπουργού κυρίας Μπιρμπίλη όσο και του Υφυπουργού κ. Μωραΐτη για συμμετοχή των φιλοζωικών φορέων στη φετινή διαβούλευση, για μία ακόμη φορά αυτοί δεν εκλήθησαν να καταθέσουν τις θέσεις και τις προτάσεις τους.

Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Ζωοφιλικών Σωματείων θα έλθει σε επικοινωνία με όλους εκείνους τους φορείς που μάχονται τόσο για την κατάργηση του κυνηγιού, όσο και για την τροποποίηση της νέας ρυθμιστικής, έτσι ώστε συντεταγμένα και συντονισμένα να προχωρήσουν σε προσφυγή κατάργησής της στο Συμβούλιο της Επικρατείας». *

Δύο προτάσεις για το κυνήγι

Αγαπητέ κ. Διαμαντή,

Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον τη «βάρβαρη επέμβαση στη φύση» στο φύλλο τής 23-8-’10. Συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σου, όχι μόνο για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά και με τα άλλα συναφή που καταπιάνεσαι. Δείχνουν άνθρωπο ευαίσθητο, δυναμικό, με τετράγωνη λογική, πράγμα σπάνιο στις μέρες μας που το τετράγωνο έχει γίνει τρίγωνο, δίγωνο ή και χωρίς γωνία, μόνο ευθεία γραμμή που οδηγεί στο αδιέξοδο. Ωστόσο έχω μερικές αντιρρήσεις στα γραφόμενά σου, που θέλω να επισημάνω. Αναφέρεις ότι το κυνήγι είναι ένας τρόπος διασκέδασης και ψυχαγωγίας, ένα βάρβαρο χόμπι. Για το βάρβαρο ούτε λόγος να γίνεται, εγκληματικό λέω εγώ, αφού έγκλημα διαπράττεται όταν σκοτώνεις μια ζώσα ύπαρξη, διαφωνία μου είναι στο διασκέδαση. Ο κυνηγός δεν ευχαριστιέται με το φόνο. Ικανοποιεί μια ενστικτώδη παρόρμηση εκδίκησης προς κάθε ζωντανό που κυκλοφορεί δίπλα του. Πεθερά, σύζυγο, συμπεθέρια, επιστημονικούς και επαγγελματικούς ανταγωνιστές, αντιπάλους σε ομάδες και κόμματα. Ολους αυτούς πολύ θα ήθελε να τους στήσει στα έντεκα μέτρα. Οι κοινωνικές συνθήκες όμως δεν του το επιτρέπουν και στρέφει την εκδικητική του μανία στα αθώα πλάσματα του Θεού, έχοντας σύμμαχο τα τελειότερα όπλα της σύγχρονης πολεμικής βιομηχανίας. Ακόμη και υπέρυθρες ακτίνες που του επιτρέπουν να βλέπει μέσα στο σκοτάδι τα αθώα μάτια του λαγού να τον κοιτάζουν απορημένα πριν ρίξει τη χαριστική βολή. Δεν είναι όμως μόνο η εκδίκηση, που τέλος πάντων την έχει μέσα του γονιδιακά ως ενστικτώδες αίσθημα άμυνας από την εποχή του Νεάντερταλ. Διότι εκεί παραπέμπει ο κυνηγός όταν σηκώνει το όπλο.

Νιώθει όμως και ένα άλλο αίσθημα που έχει να κάνει με κάτι μυστήριες ορμόνες τις οποίες εκκρίνει ο εγκέφαλός του, τις κατεχολαμίνες. Αδρεναλίνη και Νορ-Αδρεναλίνη. Αυτές οι ουσίες παράγονται και συσσωρεύονται στον οργανισμό ως αποτέλεσμα κακών συνθηκών διαβίωσης, δυσκολιών επιβίωσης και προσαρμογής προς τα στρεσογόνα ερεθίσματα του περιβάλλοντος και χιλιάδων άλλων δυσάρεστων και καταθλιπτικών καταστάσεων. Οταν όμως συσσωρευτούν πέραν ενός κριτικού ορίου, ζητούν επιμόνως τρόπους αποδομής και εκτόνωσης. Τότε παίρνεις το τουφέκι και ανεβαίνεις τα βουνά. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι τρόποι εκτόνωσης, χουλιγκανισμός, ποδόσφαιρο, ταυρομαχίες, αντιπαλότητες κομματικές ή φιλάθλων, επικίνδυνα σπορ και γενικά κάθε τι που ο λαός αναφέρει ως ανέβασμα της αδρεναλίνης.

Επί του θέματος όμως προκύπτει το ερώτημα: θα τους αφήσουμε ανεξέλεγκτα να εκδηλώνουν το σαδιστικό πάθος τους, να οργανώνουν τάχα οικολογικά κινήματα-μαϊμού; Ετσι που πάει το πράγμα, στο τέλος θα καθαρίσουν κάθε τι που πετάει και περπατάει πάνω στον πλανήτη και μετά αναπόφευκτα θα στραφούν αναμεταξύ τους, ήδη έχουν αρχίσει, αλλά και εναντίον των υπόλοιπων άσχετων με το άθλημα.

Για να μη φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο έχω δύο προτάσεις να υποβάλω: 1) Κάθε χώρα να διαθέσει μια τεράστια έκταση με βουνά, κατσάβραχα και χαράδρες, να βάλει εκεί μέσα τους τουφεκιοφόρους όπου θα υπάρχουν ομοιώματα όλων των ζωντανών της Γης και ν’ αρχίσουν το τουφεκίδι. Η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει την κατασκευή τέτοιων ομοιωμάτων που να κινούνται ακόμη και με μεγαλύτερες ταχύτητες των ζωντανών. Αλλά θα μου πεις και το αίμα, η θέα του οποίου εξιτάρει τους κυνηγούς, πού θα βρεθεί. Εύκολο πράγμα. Κατά το πρότυπο των απατεώνων χειρουργών της Μανίλας, που έχουν κρυμμένο στη χούφτα τους σφουγγάρι με ηπαρινισμένο αίμα. Με το ίδιο σύστημα σε κάθε ομοίωμα ζώου, κάτω από το πλαστικό δέρμα θα τοποθετηθεί δοχείο με αίμα που να μην πήζει (ηπαρίνη). Τα σκάγια θα σπάνε το περίβλημα του δοχείου και να τα αίματα.

Να τα βλέπει ο κυνηγός και να χαίρεται η σαδιστική καρδιά του.

Υπάρχει όμως και μια δεύτερη πρόταση, πιο πρακτική και ασφαλώς πιο υλοποιήσιμη. Οι ζωόφιλοι όλης της χώρας, εταιρείες, σύλλογοι, ενώσεις, να οργανωθούν με συστηματικό τρόπο και μαζί με τους υπόλοιπους ενεργούς πολίτες, που είναι αντίθετοι με αυτό το βάρβαρο κατά σε εγκληματικό κατά με έθιμο και να δημιουργήσουν κόμμα. Να κατεβούν στις επόμενες εκλογές με κύριο σύνθημα την κατάργηση του κυνηγιού σε ολόκληρη την επικράτεια παράλληλα με αρκετές άλλες προτάσεις προφύλαξης του περιβάλλοντος, όπως είναι η καύση νεκρών, καλλιέργειες χωρίς φυτοφάρμακα και φυτορμόνες, εναλλακτικές πηγές ενέργειας και χίλιες δυο άλλες δραστηριότητες που οι άρχοντές μας, πολιτικοί και παρατρεχάμενοι, μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους τις αναφέρουν, χωρίς ποτέ να τις υλοποιούν. Τότε θα δεις ότι θα σφίξουν μερικοί πισινοί και να μην κουνιούνται ότι τάχα μου ενδιαφέρονται για το περιβάλλον ενώ στην 0υσία μόνο σκοπιμότητες πολιτικές και διαπλοκή ασαφών συμφερόντων εξυπηρετούν.

Πάνω σ’ αυτές τις σκέψεις και ίσως μερικές άλλες περιμένω μια συνάντηση μαζί σου για ανταλλαγή απόψεων.

Γιώργος Ιεραπετριτάκης, ιατρός

Αναδημοσίευση απο www.e-artemis.gr