Η εκπαίδευση των γερακιών και χρυσαετών στο κυνήγι μέσα από φωτογραφίες.
Το γεράκι είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά κυνηγετικά είδη αρπακτικών πουλιών. Κατά κανόνα, τα εξημερωμένα πτηνά είναι γεράκια και χρυσαετοί. Το κυνήγι με τους χρυσαετούς είναι μια παραδοσιακή τέχνη στις στέπες της Ευρασίας, ιδίως στην Κεντρική Ασία.
Συνήθως, τα γεράκια αρπάζουν πτηνά, ενώ οι χρυσαετοί χρησιμοποιούνται για το κυνήγι θηλαστικών. Αυτό το είδος του κυνηγιού έχει ιστορία αιώνων, ενώ παραμένει ένα δημοφιλές παιχνίδι και στις μέρες μας.
Αν το θήραμα είναι αλεπού ή λαγός, ο μοναδικός αετός που μπορεί να τα πιάσει είναι ο χρυσαετός. Η δύναμη του πτηνού, τα τεράστια νύχια του, το ισχυρό ράμφος και το άνοιγμα των φτερών του που ξεπερνάει τα 2 μέτρα, συνιστούν σοβαρή απειλή για πολλά μεγάλα πτηνά και ζώα, ακόμη και για τους λύκους.
Παρ ‘όλα αυτά, ο χρυσαετός εξακολουθεί να είναι ένα άγριο πτηνό, γι’ αυτό χρειάζεται πολλή προσπάθεια, επιμονή, πείσμα και δύναμη από την πλευρά του κυνηγού-εκπαιδευτή, πρώτα να αποκτήσει ένα τέτοιο πουλί, και στη συνέχεια να το δαμάσει και να το εκπαιδεύσει, ώστε να γίνει ο ιδανικός συνεργάτης στο κυνήγι.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι κυνηγοί παίρνουν τους χρυσαετούς από πολύ μικρούς, από τη φωλιά ακόμη παρόλο που τα ενήλικα πουλιά είναι οι καλύτεροι κυνηγοί. Ωστόσο, είναι πολύ πιο δύσκολο να δαμάσει και να εκπαιδεύσει κανείς ενήλικα πτηνά.
Το βασικό στοιχείο στην εκπαίδευση του χρυσαετού είναι να μην τον αφήνουν να κοιμάται: πάντα εξαρτάται από τον εκπαιδευτή η ξεκούραση του πτηνού, ενώ η φωλιά είτε ανακινείται ή περιλούζεται με νερό.
Όταν το πουλί γίνεται πιο ήμερο και πιο υπάκουο, τότε εκπαιδεύεται ώστε να μπορεί κάθεται στο χέρι του εκπαιδευτή του. Αυτό γίνεται όταν το σχοινί επιμηκύνεται. Ο αετός σταδιακά δένεται με το αφεντικό του. Τον υποδέχεται με μία δυνατή στριγκλιά, και προσπαθεί να πετάξει προς αυτόν παρόλο που είναι δεμένος.
Εξημερώνοντας και κάνοντας φίλο τον χρυσαετό, τότε ο κυνηγός προχωράει στο δεύτερο στάδιο της εκπαίδευσης, το οποίο περιλαμβάνει ιππασία με το πουλί. Φορώντας ένα γάντι από παχύ δέρμα βοδιού, ο κυνηγός κάνει για πολλές ώρες την ημέρα βόλτες με το πουλί σκαρφαλωμένο στο χέρι του.
Μια ειδική κουκούλα τοποθετείται στο κεφάλι του πουλιού ώστε να καλύπτει τα μάτια. Μερικά μαθήματα είναι αρκετά, ώστε ο χρυσαετός να συνηθίσει την ιππασία.
Όταν ο χρυσαετός εκπαιδεύεται στο κυνήγι λαγού ή αλεπούς, τότε ο κυνηγός φτιάχνει ένα σκιάχτρο γεμιστό με σανό ή άχυρο, και τοποθετεί πάνω στην κεφαλή του ένα κομμάτι από κρέας με αίμα, για να ταΐσει το πουλί.
Ο βοηθός του κυνηγού τρέχει και σέρνει το σκιάχτρο με ένα μακρύ λουρί, και την κατάλληλη στιγμή ο κυνηγός αφαιρεί την κουκούλα από το κεφάλι του ζώου, έτσι ώστε να δει με τα μάτια τους την τροφή. Συνειδητοποιώντας ότι το θήραμά του διαφεύγει, ο χρυσαετός πετά στα ύψη, το φτάνει και προσγειώνεται πάνω σε αυτό. Το πτηνό πρέπει να βυθίσει βαθιά τα νύχια του στο σκιάχτρο, και μόνο τότε μπορεί να αρχίσει να ραμφίζει το κρέας.
Ο χρυσαετός, όπως και τα περισσότερα προικισμένα αρπακτικά στην Ευρώπη, προστατεύονται από τη νομοθεσία των κρατών αλλά και από διακυβερνητικές συμφωνίες.
Πηγή www.dasarxeio.com