ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η διοίκηση του κυνηγετικού συλλόγου Άνδρου σας καλωσορίζει στην ιστοσελίδα του ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

Με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου (2009-2011) προσαρμοσμένοι πλήρως με τα δεδομένα της εποχής μας, θεσπίστηκε και λειτούργησε γραφείο τύπου και κατα επέκταση και ιστοσελίδα αυτού. Το Γραφείο Τύπου έχει ως κύρια αρμοδιότητα την προβολή του έργου του συλλόγου και την ενημέρωση του κοινού για τις δραστηριότητες μας, καθώς επίσης και θέματα που έχουν άμεση σχέση με το κυνήγι,μέσω του τύπου και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.


Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

Πανελλήνιος κτηνιατρικός σύλλογος: Το συμφέρον πάνω από τη δημόσια υγεία;

 

Πριν κανά μήνα, η Βουλευτής Καστοριάς κ. Μαρία Αντωνίου κατέθεσε ερώτηση σχετικά με τη διενέργεια αντιλυσσικού εμβολίου στα κυνηγόσκυλα από τις Δημόσιες Υπηρεσίες προς τους αρμόδιους Υπουργούς.
 
Η Βουλευτής Καστοριάς μεταβιβάζοντας σχετικό αίτημα του Κ. Σ. Καστοριάς, ρώτησε το αυτονόητο για ζήτημα δημόσιας υγείας. Να μην επιβαρύνονται δηλαδή οι κυνηγοί με το κόστος των αντιλυσσικών εμβολίων, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η μέγιστη κάλυψη αντιλυσσικού εμβολιασμού στα κυνηγόσκυλα.  
 
Ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος όμως, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει στη σχετική απάντησή του που μπορείτε να δείτε εδώ, αντιμετωπίζει τη λύσσα (που είναι θέμα δημόσιας υγείας), με όρους κλαδικού συμφέροντος. 
 
Το χειρότερο είναι πως ο Π.Κ.Σ. δεν περιορίζεται στην διαστρέβλωση της αλήθειας με σκοπό την εξασφάλιση των εσόδων των μελών του, αλλά επιτίθεται στην Βουλευτή χαρακτηρίζοντας "μικροπολιτικό συμφέρον" το απολύτως εύλογο ερώτημα των κυνηγών που διαβίβασε όπως οφείλει, ως εκπρόσωπος των πολιτών της περιοχής της, η συγκεκριμένη Βουλευτής.
 
Η δική μου άποψη βέβαια είναι πως δεν είναι η βουλευτής αλλά οι κτηνίατροι εν προκειμένω, που κινούνται βάσει (μικροπολιτικού ως αισχρού) συμφέροντος κρίνοντας από την απάντησή τους, αλλά αυτό είναι ένα συμπέρασμα στο οποίο καλύτερα να καταλήξει καθένας μόνος του διαβάζοντας τα σχετικά έγγραφα.
 
Πέραν τούτων, η πρόταση του προκλητικά υποκριτικού ενδιαφέροντος των κτηνιάτρων για οικονομική ελάφρυνση των κυνηγών μέσω μείωσης των τελών της άδειας θήρας ή μέσω μείωσης των αναλώσιμων (φυσίγγια, ρούχα κλπ) θεωρούμε πως ξεπερνά τα εσκαμμένα. 
 
Και τούτο διότι με δεδομένο το γεγονός πως υπάρχουν κυνηγοί (και εκεί είναι το ζητούμενο) που διατηρούν πολλά σκυλιά, το αποτέλεσμα είναι ο ετήσιος αντιλυσσικός εμβολιασμός τους να ξεπερνά σε κόστος το σύνολο της τιμής της άδειας θήρας.
 
Για τις αναφορές των κτηνιάτρων περί μείωσης των αναλώσιμων κυνηγετικών ειδών τι να σχολιάσει κανείς; Προφανώς οι κτηνίατροι υιοθετούν το ρητό "μακριά από τον κώλο μας και όπου να’ναι" ακόμη και σε ζητήματα δημόσιας υγείας. 
 
Οτιδήποτε δηλαδή για να μη γίνει το αυτονόητο, να γίνει δωρεάν ο αντιλυσσικός εμβολιασμός των κυνηγόσκυλων, ή έστω να είναι δωρεάν από το δεύτερο σκυλί και μετά.
 
Το ότι το δημόσιο σπατάλησε πέρυσι και σπαταλά και αυτές τις μέρες εκατομμύρια ευρώ στην αμφίβολη (με τον τρόπο που διενεργείται) διαδικασία της ρίψης εμβολίων από αέρος δεν προβληματίζει τους κτηνιάτρους.
 
Το ότι βρέθηκαν εμβόλια μέσα σε αυλές σχολείων και κατοικιών επίσης.
 
Το ότι καθαρά και μόνο από τύχη δεν έχουμε θρηνήσει θύματα από τη λύσσα μέχρι τώρα επίσης.
 
Το ότι μέχρι σήμερα δεν εφαρμόζεται κανείς έλεγχος στα ποιμενικά και αδέσποτα σκυλιά και όλοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί (αν υπάρχουν τέτοιοι) ασχολούνται μονάχα με τα κυνηγόσκυλα κατ’ εντολή των «εξτρεμιστών
σκυλόφιλων» επίσης.
 
Το ότι μετά τη σημαντική μείωση του πληθυσμού της αλεπούς προ πενταετίας βρισκόμαστε σήμερα σε φάση πλήρους ανάκαμψης, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την εξάπλωση της λύσσας επίσης.
 
Μόνο την τσέπη μας σκεφτόμαστε ο καθένας και για αυτό το λόγο δε φαίνεται να αλλάζει τίποτα και στη δραματική κατάσταση που βιώνουμε ως κοινωνικό σύνολο και ως χώρα.
 
Έτσι, επιβεβαιώνεται με το χειρότερο τρόπο η διαπίστωση πως ακόμη και στην εποχή της κρίσης, οι Έλληνες είμαστε ανίκανοι να βάλουμε το κοινό πάνω από το ατομικό όφελος.
 
Είναι όμως πραγματικά κρίμα, να σπιλώνεται ο κλάδος με ενέργειες σαν την παραπάνω, όταν υπάρχουν κτηνίατροι κυρίως στη Β. Ελλάδα και τις περιοχές με τα πολλά κρούσματα, που πραγματικά με αυτοθυσία έκαναν το καθήκον τους, σε συνθήκες πλήρους αδιαφορίας από το Υπουργείο και τις αρμόδιες Περιφέρειες.
 
Κτηνίατροι που κουβαλούσαν λυσσύποπτα ζώα με τα δικά τους αυτοκίνητα (που γέμισαν ψύλλους σε πολλές περιπτώσεις), με δικά τους έξοδα και πολλές φορές εκτός ωραρίου.
 
Εμείς οφείλουμε νομίζω να στηρίξουμε με κάθε τρόπο τη δεύτερη κατηγορία κτηνιάτρων, τόσο ως κυνηγοί όσο και ως πολίτες αυτής της χώρας.
 
Την άλλη όμως κατηγορία κτηνιάτρων, αυτών που αντιμετωπίζουν ακόμη και τη λύσσα κλαδικά, όπως και κάθε τομέα του Δημοσίου στον οποίο οι υπάλληλοι βάζουν πρώτα το δικό τους από το κοινό συμφέρον ενώ πληρώνονται για το αντίθετο, θα πρέπει να τους δείξουμε με κάθε πολιτισμένο και νόμιμο τρόπο πως δεν πάει άλλο.
 
 

O Τρυποφράχτης
Αναδημοσίευση από ihunt.gr