ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η διοίκηση του κυνηγετικού συλλόγου Άνδρου σας καλωσορίζει στην ιστοσελίδα του ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

Με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου (2009-2011) προσαρμοσμένοι πλήρως με τα δεδομένα της εποχής μας, θεσπίστηκε και λειτούργησε γραφείο τύπου και κατα επέκταση και ιστοσελίδα αυτού. Το Γραφείο Τύπου έχει ως κύρια αρμοδιότητα την προβολή του έργου του συλλόγου και την ενημέρωση του κοινού για τις δραστηριότητες μας, καθώς επίσης και θέματα που έχουν άμεση σχέση με το κυνήγι,μέσω του τύπου και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.


Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Ο "δρόμος" για τα ραβδωτά!!!

 

Ραβδωτό, μια λέξη στα χείλη πολλών γουροκυνηγών αλλά και άλλων, που θα ασπάζονταν το κυνήγι του αγριογούρουνου, αρκεί να αποκτούσαν το πολυπόθητο ραβδωτό, αυτό το άγνωστο και μυθικό αντικείμενο του πόθου πολλών Ελλήνων κυνηγών.
 
Μια λέξη και ένα αντικείμενο που στα χείλη πολλών επαγγελματιών, βρίσκεται πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια μια και όλο υποσχέσεις παίρνουν αλλά τίποτε δεν γίνεται και έτσι δεν μπορούν να ανοίξουν οι δουλειές, σε αυτή τη δύσκολη εποχή και να δουν μια άσπρη, "ραβδωτή" ημέρα... Όμως και οι ίδιοι δεν κάνουν τίποτε για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε να επιτραπεί η χρήση ραβδωτού και στη χώρα μας...
 
Ποια είναι τα εμπόδια; Κατ’ αρχάς η νομοθεσία. Υπήρχε ένας νόμος που κρατούσε από τον εμφύλιο και φυσικά κάποιες αλλαγές που έγιναν δεν έσωσαν την κατάσταση, ουσιαστικά, είναι ένας απηρχαιωμένος νόμος.
 
Το θέμα όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Το θέμα είναι ότι το ραβδωτό απαιτεί εκπαίδευση και σεβασμό σε ένα όπλο που μπορεί να σκοτώσει στα 1200 μέτρα. Το πρώτο ερωτηματικό είναι, που θα γίνει η εκπαίδευση και οι αντίστοιχες εξετάσεις, που όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη, οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι, έχουν εκπαιδευτήρια σκοποβολής και εκεί ασκούνται οι υποψήφιοι αλλά και οι ήδη κυνηγοί, υπό την εποπτεία τριών έμπειρων μελών του συλλόγου.
 
Το σκοπευτήριο είναι επίσης απαραίτητο για τη συχνή ρύθμιση της διόπτρας. Τέτοια σκοπευτήρια στην Ελλάδα δεν υπάρχουν και το πρώτο που θα έπρεπε να γίνει είναι να υπάρξει σχετική νομοθετική ρύθμιση, ώστε οι Κ.Σ. να αποκτήσουν, αν μπορούν τέτοιο σκοπευτήριο, με κινούμενο στοχο σε ράγες κλπ.
 
Μετά από αυτό θα πρέπει να βγουν δάσκαλοι, σε κάθε ΚΣ οι οποίοι θα είναι υπεύθυνοι για την έκδοση άδειας κυνηγετικών ικανοτήτων και χρήσης ραβδωτού, οι οποίοι με την υπογραφή τους θα αναλάμβαναν και την ευθύνη σωστής και ολοκληρωμένης εκπαίδευσης. Δεν είναι δυνατόν και σε καμιά περίπτωση, η πολιτεία να μας διαθέσει στρατιωτικούς ή ειδικούς , τόσο για την εκπαίδευση, όσο και για τις εξετάσεις των υποψηφίων για χρήση ραβδωτού όπλου. Θα το δεχθεί αυτό η συντηρητική ελληνική πολιτική και αστυνομική ηγεσία; Τι πρέπει να γίνει;
 
Πρώτον πρέπει να υπάρξει σχετική νομοθετική ρύθμιση ώστε να αναγνωριστούν κάποιοι κυνηγοί, σε κάθε σύλλογο, ως εκπαιδευτές. Δύσκολο μου φαίνεται αλλά είναι μια προϋπόθεση…
 
Έχουμε τέτοιους που μπορούν να αναλάβουν την εκπαίδευση και τις εξετάσεις; 
 
Ούτε πέντε δεν υπάρχουν, Έλληνες, που να έχουν πάρει άδεια άσκησης κυνηγιού με ραβδωτό και να έχουν πενταετή συνεχή κυνηγετική παρουσία, στο εξωτερικό, ώστε να έχουν δικαίωμα διδασκαλίας και εκπαίδευσης.
 
Στην Ευρώπη, που επικαλούνται όλοι, το κυνήγι με ραβδωτό, γίνεται σε περιοχές ελεγχόμενες, είτε από τον ιδιοκτήτη της έκτασης είτε από την κοινότητα. Υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός κυνηγών σε κάθε περιοχή και δεν έχουν αυτό το ελεύθερο κυνήγι που έχουμε εμείς, που πάμε σε όποιο μέρος της Ελλάδας θέλουμε, οκτώ κυνηγοί, πιάνουμε μια περιοχή και κυνηγάμε αγριογούρουνο. 
 
Ποιος ελέγχει τα καρτέρια; Προς τα που πάνε οι βολές; Έχουν κλίση 30 μοιρών προς το έδαφος; Ποιος ελέγχει αν πίσω από εκεί που θα πέσει η βολή είναι ψηλό ανάχωμα η δάσος ώστε η βολή να μη φτάσει στο διπλανό χωριό; Πως ελέγχεται ο κυνηγός να μη μετακινηθεί ούτε μέτρο από τον χώρο του, γιατί κινδυνεύει τόσο ο ίδιος όσο και οι συνάδελφοι του;
 
Πως ορίζεται ο επικεφαλής της ομάδας που πρέπει να δηλωθεί ως υπεύθυνος στον Κ.Σ. και την αστυνομία; Όλα αυτά και κάποιες ακόμη λεπτομέρειες πρέπει να λυθούν πρώτα, πριν επιτραπεί η άδεια για αγορά ραβδωτού.
 
Εδώ, μπαίνει η συμβολή των επαγγελματιών του χώρου, ώστε μαζί με την ΚΣΕ να προωθήσουν όλες αυτές τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και να αναλάβουν τη χορηγία, στο μέτρο του δυνατού,  των απαραίτητων έργων για την εκπαίδευση των κυνηγών που επιθυμούν να αγοράσουν ραβδωτό. 
 
Χωρίς αυτή την εκπαίδευση, κανείς δεν θα μπορεί να αγοράσει ραβδωτό, κάτι που γίνεται, κακώς, με το λειόκαννο. Στην υπόλοιπη Ευρώπη, καμιά γιαγιά δεν μπορεί να αγοράσει λειόκαννο, εκτός και αν αποκτήσει με την αξία της την άδεια κυνηγετικών ικανοτήτων!
 
Εύχομαι η πολιτεία να αποφασίσει να αποκτήσουν και οι Έλληνες ραβδωτό αλλά αφού προηγουμένως εξασφαλίσει, την ακεραιότητα των υπολοίπων κυνηγών που θα βρεθούν στα δάση αλλά και των περαστικών, ανθρώπων και αυτοκινήτων.
 
Κώστας Μπακατσέλος
Αναδημοσίευση από iHunt