ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η διοίκηση του κυνηγετικού συλλόγου Άνδρου σας καλωσορίζει στην ιστοσελίδα του ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

Με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου (2009-2011) προσαρμοσμένοι πλήρως με τα δεδομένα της εποχής μας, θεσπίστηκε και λειτούργησε γραφείο τύπου και κατα επέκταση και ιστοσελίδα αυτού. Το Γραφείο Τύπου έχει ως κύρια αρμοδιότητα την προβολή του έργου του συλλόγου και την ενημέρωση του κοινού για τις δραστηριότητες μας, καθώς επίσης και θέματα που έχουν άμεση σχέση με το κυνήγι,μέσω του τύπου και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.


Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Η ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

            
kinengland 
Σ” ένα ταξίδι στη Γαλλία, επισκεφθήκαμε έναν φίλο κυνηγό, ο οποίος με την ομάδα των ιχνηλατών του έχει κερδίσει τέσσερα Κύπελλα Αγώνων Λαγού στη χώρα του και έναν Πανευρωπαϊκό Αγώνα Ιχνηλατών!
Ένας φίλος κυνηγός απ” την παρέα μας, εντυπωσιασμένος από τη γνωριμία και ταυτόχρονα περίεργος, τον ρώτησε πόσους λαγούς σκοτώνει τον χρόνο. Η απάντηση ήταν άμεση και κοφτή: 5 λαγούς. Κι ο φίλος μας, πλήρως απορημένος, τον ξαναρώτησε γιατί τόσο λίγους. Βλέπετε ήταν μαθημένος να συνδυάζει τον άριστο κυνηγό σύμφωνα με την ποσότητα των θηραμάτων που καρπώνεται… Κι ο Γάλλος απάντησε χαμογελώντας ότι 5 λαγοί τού φτάνουν, όμως τα σκυλιά του σηκώνουν πάνω από 200 λαγούς τον χρόνο!!!
Το δεύτερο περιστατικό, πάλι στη Γαλλία στο σπίτι του αγαπητού φίλου Ντιντιέ, που βρίσκεται χωμένο μέσα στο δάσος στην ευρύτερη περιοχή ενός μικρού χωριού στα Νοτιοδυτικά. Πίνουμε καφέ στη βεράντα και συζητάμε διάφορα κυνηγετικά θέματα. Η περιοχή σφύζει από θηράματα. Ζαρκάδια, λαγοί, ελάφια, αγριογούρουνα, αλλά και πολλές μπεκάτσες όπως και φάσσες στα περάσματα του φθινοπώρου.
«Οι μπεκάτσες», μας λέει ο Ντιντιέ, «κάθονται στην αυλή του σπιτιού μου, οι δε φάσσες περνούν πάνω απ” τη βεράντα που καθόμαστε».
«Τότε θα τουφεκάς τις φάσες πίνοντας τον καφέ σου», του λέμε χαριτολογώντας.
«No, no, jamais!!» (όχι, ποτέ), λέει κοφτά ο Ντιντιέ, «γιατί πίσω απ” το σπίτι μου στα 500 μέτρα έχει τα καρτέρια ο Σύλλογος Κυνηγών Φάσσας, που τις περιμένει, κι εγώ δεν πρέπει να τους κάνω ζημιά!!!». Ακρα σιγή στην παρέα των Ελλήνων!!!
Μόνο ρούχα…
Βρεθήκαμε στην Αγγλία σε συγγενή Αγγλο, που τυχαίνει να είναι και μανιώδης κυνηγός φάσσας, φασιανού και αγριοκούνελου. Να είσαι στην Αγγλία και να μην κυνηγήσεις τα παραπάνω θηράματα που βρίσκονται σε πολυπληθείς αριθμούς θα ήταν άδικο και μαζοχιστικό ταυτόχρονα. Τηλεφωνήσαμε για να μάθουμε τι χρειαζόμαστε απ” τα απαραίτητα χαρτιά για να κυνηγήσουμε. Η απάντηση απλή και ξεκάθαρη. Τίποτα!! Μόνο τα ρούχα σας. Απλώς πάμε εκεί και κυνηγάμε, κάτω από την επίβλεψή του, χωρίς άδειες, ούτε χαρτιά και φυσικά με όπλα δικά του. Κάθε Αγγλος κυνηγός έχει το δικαίωμα να φιλοξενεί στο κυνήγι δύο ή τρεις άλλους κυνηγούς, αδιακρίτως εθνικότητας με ευθύνη του. Του δίνει το δικαίωμα ο νόμος θήρας της χώρας του. Το ίδιο γίνεται και με τους μικρούς σε ηλικία κυνηγούς, οι οποίοι δεν έχουν συμπληρώσει την ηλικία για να πάρουν άδεια κυνηγιού. Κυνηγούν χωρίς άδεια μαζί με τους γονείς τους μέχρι να ενηλικιωθούν!!
Πραγματικά πρωτοποριακή αντίληψη περί κυνηγιού και νόμων.
Καταπληκτική εμπειρία
Συμμετείχαμε σε κυνήγι φάσσας, κουνελιού, λαγού, πέρδικας και φασιανού με τον Αγγλο φίλο μας Ρόμπερτ, ο οποίος έχει ετήσια άδεια κυνηγιού σε μια φάρμα της Ουαλίας. Οι φάσσες περνούν κατά κοπάδια απ” το πρωί και μας χαρίζουν ωραίες κυνηγετικές στιγμές, τις κυνηγάμε σε καρτέρια περασμάτων, όπως στην Ελλάδα, χωρίς ομοιώματα και κράχτες όπως συνηθίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην Αγγλία. Μετά λίγες ώρες που αραίωσαν οι φάσσες, συνεχίσαμε με φασιανό και αγριοκούνελα με τη βοήθεια ενός Τζακ Ράσσελ και ενός Σπρίνγκελ Σπάνιελ. Τα σκυλιά σχίζουν τις πυκνές πεσμένες φτέρες και σε κάθε στιγμή ξεπετάγεται πότε φασιανός και πότε αγριοκούνελο, ξαφνιάζοντάς μας, αφού έπρεπε να δοκιμαστούμε σε τουφεκιές εδάφους και αέρος σε κάθε στιγμή. Καταπληκτική εμπειρία.
Στην πορεία, βγαίνοντας σ” ένα ξέφωτο, βλέπω στα πενήντα μέτρα έναν φασιανό να τσιμπολογάει αμέριμνος δίπλα σε ένα φυσικό κράσπεδο που ακολουθούσαμε κατά μήκος. Αυθόρμητα σκύβω και κινούμαι αθόρυβα για να τον πλησιάσω. Δίπλα μου ο Ρόμπερτ καταλαβαίνει τι πρόκειται να κάνω και με ευγενική φωνή μου λέει: «Θανάση, δεν μπορούμε να τουφεκίσουμε αυτόν τον φασιανό, γιατί είναι στην πλευρά της άλλης φάρμας που δεν έχουμε άδεια».
Ημασταν ακριβώς ένα μέτρο από το όριο της άλλης φάρμας, χωρίς καμιά ενδεικτική περίφραξη!
«Οk, Ρόμπερτ! Σόρι! Κι ευχαριστώ που με προφύλαξες, έστω και από μια ακούσια παρανομία…»
Στα δύο αυτά ταξίδια μου, κατάλαβα ότι η κυνηγετική παιδεία είναι θέμα του καθενός, εννοείται σε ατομικό επίπεδο, που καταλήγει να επιβάλλεται και σε κοινωνικό επίπεδο!!!

ΠΗΓΗ  ΕΘΝΟΣ,GR ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΥΡΙΤΣΑΚΑΣ